Kort voor de verkiezingen worden nog heel wat wettelijke bepalingen ‘door het parlement gejaagd’. Het gaat dan vaak om technische bepalingen of om omzettingen van Europese richtlijnen die al een tijdje op zich lieten wachten.

Zo was het ook het geval in de wet van 20 april 2014 ‘houdende diverse bepalingen’ die een Europese richtlijn van 9 maart 2011 in Belgische wetgeving omzette. Dat bracht een aanpassing mee van de wet van 22 augustus 2002 op de patiëntenrechten, al is deze aanpassing voor Belgische artsen niet zo fundamenteel.

In de WPR werden twee nieuwe artikelen toeevoegd. Artikel 8/1 stelt dat de arts de patiënt moet informeren of hij al dan niet beschikt over ‘een verzekeringsdekking of een andere individuele of collectieve vorm van bescherming met betrekking tot de beroepsaansprakelijkheid’. Artikel 8/2 stelt dan weer dat de arts de patiënt moet informeren ‘omtrent zijn vergunnings- of registratiestatus’.

In de praktijk verandert dit weinig voor artsen nu ze alleen actief kunnen zijn als hun ‘vergunnings- of registratiestatus’ in orde is. Bovendien is er een verplichting om verzekerd te zijn, al is deze verplichting louter deontologisch en niet wettelijk of strafrechtelijk.

Bovendien moet, in afwachting van andersluidende rechtspraak, ook omtrent dit aspect van de informatie aan de patiënt worden gesteld dat het aan de patiënt is om aan te tonen dat de gegeven informatie gebrekkig is. De arts moet dus niet formeel kunnen aantonen dat hij deze extra informatie heeft verstrekt.

De nieuwe regeling treedt vandaag in werking.